مبینا نعمت‌زاده، تکواندوکار ایرانی در وزن ۴۹ کیلوگرم و دارنده مدال نقره مسابقات قهرمانی آسیا، به دلیل حضور دو ورزشکار اسرائیلی در رقابت‌های گرندپری چین و با دستور مقامات جمهوری اسلامی، مجبور به انصراف و بازگشت به کشور شد تا ایران یک سهمیه آسان برای رسیدن به المپیک پاریس را ازدست بدهد.

این ورزشکار بااستعداد و ۱۸ ساله که در بازی‌های آسیایی هانگژو نیز مدال برنز کسب کرده بود، اکنون تازه‌ترین قربانی سیاست‌های جمهوری اسلامی در عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با اسرائیلی‌ها است، آن‌هم درحالی که بررسی جدول بازی‌های تکواندو گرندپری چین نشان می‌دهد هر دو نماینده اسرائیل در وزن منهای ۴۰ کیلوگرم در مراحل مقدماتی مقابل حریفان خود شکست خورده و حذف شده‌اند.

آویشاگ سمبرگ مقابل الی آیدین آلمانی مغلوب شد و ریوکا بایچ برابر کامونچانوک سکین تایلندی شکست خورد. حتی تکواندوکاران آلمانی و تایلندی که دو نماینده اسرائیل را شکست دادند نیز به جمع چهار نفر پایانی مسابقات نرسیدند، تا مبینا نعمت‌زاده ۱۷۹ سانتی‌متری در شرایطی مجبور به انصراف و بازگشت شود که رقبایش کمترین شانسی برای برد مقابل او نداشتند.

نعمت‌زاده اگرچه همچنان شانس حضور در رقابت‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۴ پاریس را دارد، اما با انصراف از رقابت‌های گرندپری چین، احتمال حضورش در پاریس کمرنگ‌تر و سخت‌تر شده است.

در شرایطی که حکومت جمهوری اسلامی تصمیمی برای تغییر سیاست‌های خود در مواجهه با ورزشکاران اسرائیلی ندارد و این موضوع موجب ازدست رفتن ده‌ها مدال خوشرنگ المپیک و جهانی برای ورزشکاران ایرانی شده است، نهادهای بین‌المللی، از‌جمله کمیته بین‌المللی المپیک، نیز نشانه‌ای از حساسیت‌های عملی در قبال دخالت‌های مکرر سیاست در ورزش ایران را بروز نمی‌دهند.

علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، روز ۱۸ مهر سال گذشته، بار دیگر از ممنوعیت رقابت ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسرائیلی دفاع کرده و مدعی شده بود اینکه ورزشکار ایرانی به علت مسابقه ندادن با «فرستادگان رژیم صهیونیستی» از مدال محروم می‌شود، یک پیروزی است. او مسابقه دادن با ورزشکاران اسرائیلی را به معنی به رسمیت شناختن «رژیم غاصب، جلاد و کودک‌کش» دانست.

همچنین محمود خسروی‌وفا، رئیس کنونی کمیته المپیک جمهوری اسلامی و محافظ شخصی پیشین علی خامنه‌ای، بهمن‌ماه ۱۴۰۱ گفته بود: «در موضوع اسرائیل، من به رئیس کمیته بین‌المللی المپیک گفتم که این موضوع مبارزه نکردن کاملا اعتقادی و مذهبی است. اگر مدیران پیشین هم در جلسات قبلی به درستی ورود کرده بودند، این موضوع حل شده بود‌. فدراسیون‌های جهانی‌ اگر بدانند موضوع به خود ورزشکاران مربوط است نه به حاکمیت، راحت‌تر کنار می‌آیند.»

او در شرایطی به‌صراحت از بیان دروغی بزرگ به توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، پرده برداشت و از عواقب فاش شدن آن نترسید، که از زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران تاکنون، بیش از ۱۰۰ ورزشکار ایرانی در رقابت‌های المپیک، جهانی یا مسابقات انتخابی المپیک، پس از حذف دستوری مقابل حریفان اسرائیلی، زبان به انتقاد گشودند و از تمایل خود برای مسابقه با اسرائیلی‌ها سخن گفتند و در موارد زیادی نیز به همین دلیل از ایران مهاجرت کردند.

در یک نمونه، قهرمانان کشتی در ایران به همراه رسول خادم، رئیس وقت فدراسیون کشتی در ایران، اسفند ۱۳۹۶ و فرودین ۱۳۹۷، با ارسال نامه‌هایی به دفتر علی خامنه‌ای و همچنین شورای عالی امنیت ملی، خواستار تغییر سیاست انصراف مقابل ورزشکاران اسرائیلی به دلیل ازدست رفتن مدال‌های مختلف و صدور احکام محرومیت علیه کشتی‌گیران ایرانی شده بودند؛ نامه‌هایی که در نهایت به برکناری رسول خادم از ریاست فدراسیون کشتی و جانشینی یک ورزشکار سپاهی به‌نام علیرضا دبیر منجر شد.

همچنین سجاد گنج‌زاده، دارنده مدال طلای المپیک در کاراته، نیز فروردین‌ماه امسال به ممانعت اجباری از اعزام تیم کاراته ایران به رقابت‌های وان پرتغال به بهانه احتمال رویارویی با ورزشکار اسرائیلی واکنش نشان داده و در انتقاد از سیاست دستوری علی خامنه‌ای، گفته بود: «اینکه چند تا آدمی که تو عمرشون ورزش نکردن، می‌آن برای ورزش تصمیم می‌گیرن و خیلی راحت می‌گن نرید مسابقه، درد داره.»

مبینا نعمت‌زاده متولد ‎۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۴ در تهران است. پدرش مربی بدن‌سازی و پرورش اندام بود و به گفته خودش، او را از هفت سالگی وارد رشته تکواندو کرد. این دختر بااستعداد گفته بود پدرش در هفت سالگی متوجه قد بلند او می‌شود و پیشنهاد می‌دهد که به دلیل المپیکی بودن رشته تکواندو، وارد این رشته ورزشی شود. مبینا در ۹ سالگی به اردوی تیم ملی نونهالان ایران دعوت شد و در ۱۰ سالگی اولین مدال طلای خود را در رقابت‌های نونهالان آسیا به دست آورد.

مبینا نعمت‌زاده از سال ۱۳۹۱، یعنی زمانی که تنها هفت سال داشت، تا سال ۱۴۰۲ که به ۱۸ سالگی رسید، برای دست یافتن به مقام قهرمانی رقابت‌های جهانی تکواندو مبارزه کرد، جنگید و از بخش‌های مهمی از دوران کودکی و نوجوانی‌اش گذشت، اما وقتی به نقطه‌ای رسید که باید آرزوهایش را در آغوش می‌کشید، به دلیل نظر شخصی رهبر دیکتاتور جمهوری اسلامی و محدودیت‌های عقیدتی و سیاسی ایجادشده، به کناره‌گیری از رقابت‌ها مجبور شد.

او در گفت‌وگویی که فروردین سال ۱۴۰۲ با وب‌سایت ورزش آنلاین انجام داد، گفته بود که تمام سال ۱۴۰۱ را در اردوهای آماده‌سازی تیم ملی تکواندو بوده است تا به کسب سهمیه المپیک نزدیک شود. نتیجه تلاش‌هایش نیز به دست آوردن مدال نقره قهرمانی آسیا و دو نشان برنز از بازی‌های آسیایی و باشگاه‌های آسیا بود.